“แต่ในสายตาของข้า ไม่มีเรื่องไร้สาระพวกนี้หรอก ชีวิตคนเรามันก็เหมือนกันหมดเกิดมาแล้วก็แก่ตาย ไม่จำเป็นต้องไขว่คว้าอะไร มีชีวิตแบบนั้นแหละดีแล้ว ทิ้งความฝันและความต้องการไปซะ ใช้ชีวิตเรียบง่าย เหมือนคนทั่วไปก็ดีออก มีเมียแล้วก็มีลูก ทำนาเลี้ยงสัตว์ มีชีวิตอย่างนั้นก็เพียงพอแล้ว น่าอิจฉา..จะตายไป” แทกิล กล่าว
“แต่ว่า เจ้าก็เคยอยากเปลี่ยนแปลงโลกไม่ใช่เหรอ โลกที่ไม่มีชนชั้นสูงหรือว่าทาส โลกที่สามารถใช้ชีวิต..ร่วมกับคนที่รักได้อย่างมีความสุข นั่นเป็นความฝันของเจ้านี่”
“ฮะ ๆ ๆ ก่อนจะถึงโลกแบบนั้น ข้าคงตายไปก่อน”
“ถ้ารักในโลกใบนี้ ก็จะมีความกล้าที่จะเปลี่ยนแปลงโลก” แทฮา กล่าว
“ถึงสายน้ำจะไหล แต่สายน้ำก็ไม่เคยเปลี่ยนไป เท่ใช่มั้ย”
“ไม่ว่าจะห้ามมันยังไง ก็ห้ามน้ำตาไม่ให้ไหลไม่ได้”
“ฮะ ๆ ๆ อา.. เจ้านี่เป็น..เพื่อนที่น่าสนใจจริง ๆ” แทกิล กล่าว
เมื่อเฮวอนเห็นขุนนางชิง ก็รู้สึกเหมือนว่าเคยพบกันมาก่อนจึงสอบถาม
“เจ้าตามล่าเราหรือ?”
“ไม่ใช่” ขุนนางชิง กล่าว
“ถ้าอย่างนั้นก็เพิ่งพบกันครั้งแรก”
“ถูกต้องแล้ว”
“แล้วพวกเจ้า รู้ใช่มั้ยว่านี่คือพระนัดดา”
“เรามาเชิญพระนัดดาไป”
“นี่เป็นวิธีการเชิญของเจ้าหรือ?”
“พวกท่านคิดว่า อยู่ในโชซอนได้อีกหรือ?”
“ถ้าไม่มีพวกเจ้า พวกข้าก็ยังอยู่ต่อไปได้ ข้ายังมีชีวิตอยู่ดีไม่ใช่หรือ?”
“ไม่ว่ายังไง เพื่อความปลอดภัยของพระนัดดา จะปล่อยให้พระองค์อยู่ที่นี่ไม่ได้”
“ถ้าปล่อยพวกเจ้าไปแล้วจะเป็นไง?”
“ข้าต้องหาทางเชิญ พระนัดดากลับไป” ขุนนางชิง กล่าว
“ถ้างั้นก็ต้องรอจนกว่า จะมีข่าวส่งมา”
ซอลฮวา นำของชิ้นหนึ่งมาให้ เฮวอน เล่น
“เป็นไง สนุกมั้ย เจ๋งใช่มั้ยล่ะ ลองฟังเสียงนี้นะ ไม่ใช่อันนี้มั้ง”
“ประหลาดจังเลย ของเล็ก ๆ นี่ทำเสียงได้ตั้งหลายแบบ” เฮวอน กล่าว
“มดตัวน้อยก็ขนของชิ้นใหญ่ ๆ ได้นี่นา”
“นั่นสินะ แม้เท้าจะเล็กก็เดินไปได้เป็นพันลี้”
“ข้าคุยกับพี่สาวถูกคอดีจัง เด็กคนนี้กี่ขวบแล้วคะ?”
“สี่ขวบแล้วจ้ะ”
“มีลูกมีความสุขมั้ย ถ้าข้ามีลูกผู้ชายน่ารักอย่างนี้สัก 5 คนก็คงจะดีนะ” ซอลฮวา กล่าว
“ผู้ชายหมดเหรอ?”
“ก็ถ้าเป็นลูกสาวแล้วน่าเกลียดเหมือนข้าก็แย่น่ะสิ”
“อย่าพูดอย่างนั้นสิ แล้วก็อย่าคิดอย่างนั้นด้วย”
“ความจริงมันเป็นอย่างนั้นนี่”
“มีอะไรจะพูดเหรอ?”
“หะ?”
“ก็มันเขียนอยู่บนหน้าของเจ้า เจ้าดูโกหกไม่ค่อยเก่งเลยนะ” เฮวอน กล่าว
“อ๊ะ ใช่ ข้าโกหกไม่ค่อยเก่งหรอก ข้าเคยโกหกแค่ไม่กี่ครั้งเอง”
“ฮิ พูดมาเถอะ ผู้หญิงเหมือนกันไม่มีอะไรต้องอายหรอก”
“คือว่า ตอนที่พี่แทกิลไป ข้าเห็นว่าเค้าอยู่กับสามีของพี่สาวด้วย เค้าบอกว่าจะกลับมาแต่นี่ก็หายไปตั้งวันนึงแล้ว ไปถามใครก็ไม่มีใครยอมบอกว่าเป็นเรื่องอะไร พวกเค้า ออกไปด้วยกันใช่รึเปล่า?” ซอลฮวา กล่าว
“คงแค่ออกไปด้วยกันชั่วคราวเท่านั้น ไม่มีอะไรหรอก”
“พวกเค้า ไปด้วยกันได้ด้วยเหรอ แล้วพวกเค้าสองคน.. จะไม่ต่อสู้กันเหรอ”
“ข้าคิดว่าคงไม่หรอก เห็นว่าเข้าใจผิดกัน ก็เลยต้องไปสะสาง”
“อืม”
“อย่าเพิ่งเป็นห่วงเกินไป ยังไงพวกเค้าก็ต้องกลับมา” เฮวอน กล่าว
“จริงรึเปล่า เค้า จะกลับมาใช่มั้ย?” ซอลฮวา กล่าว
“จ้ะ”
“ข้าอยากจะเรียนปักผ้ากับพี่สาวได้มั้ยคะ?” ซอลฮวา กล่าว
ซอลฮวา นั่งปักผ้า วังซอนเห็นก็รีบถาม
“โอย นั่นมันงานที่เจ้าทำได้เรอะ?”
“อืม แน่นอน ข้าจะทำให้คนรักนี่นา ข้าจะเอาให้พี่แทกิลเค้าน่ะ”
“นี่ข้าถามหน่อยสิ เจ้าเอาให้เค้าทำไมน่ะ?”
“นี่พี่วังซอนคะ”
“ทำไม อะไร?”
“ข้ารู้สึกว่าพี่ดูน่าสงสารนะ”
อ่านละครเรื่องแทกิล ยอดพยัคฆ์นักล่า วันที่ 30 ม.ค.55
ติดตามชม แทกิล ยอดพยัคฆ์นักล่า ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ออกอากาศทุกวันเสาร์-อาทิตย์ เวลา 18.00 – 19.30 น.
ที่มา เดลินิวส์
0 comments:
Post a Comment