“พรุ่งนี้ไม่ได้เหรอ ถ้านายท่านรู้เข้าจะทำไง”
“อาอ๊บบ๊ก คือข้า” โชบ๊ก กล่าวไม่ทันจบ นายทาสก็ออกมา
“เจ้า มีเรื่องอะไรรึเปล่า?”
“ค่ะ เห็นว่านายท่านนอนดึก เลยคิดว่าจะยกของว่างมาให้นายท่านน่ะค่ะ” โชบ๊ก กล่าว
“กลางคืนปล่อยให้ท้องว่างดีกว่า เจ้าไม่ต้องไปทำอะไรหรอก”
“ค่ะใต้เท้า ราตรีสวัสดิ์เจ้าค่ะ”
“นี่เจ้าน่ะ” นายทาส กล่าว
“ครับใต้เท้า”
“รู้มั้ย ว่าช่วงนี้พวกโจรชั่วมันชอบออกไป สังหารพวกชนชั้นสูงกันเป็นประจำ”
“หา?”
“คอยล็อกประตูให้ดี เฝ้ายามให้ดีจะต้องคอยดูแลบ้านเรือนและดูแลความปลอดภัยในบ้านเอาไว้ให้ดี เจ้าฟังที่ข้าพูดเข้าใจรึเปล่า?”
“หา?” อ๊บบ๊ก ตกใจ
“เจ้าต้องเฝ้าไว้ให้ดี ฟังไม่เข้าใจรึไง โธ่ แค่นี้ก็ไม่เข้าใจเหรอ?”
“หะ อ้อ ครับ ๆ นายท่าน”
“อึ้ย ๆ โง่ ๆ โธ่ เจ้ามันโง่จริง ๆ เลย เฝ้าให้ดีก็แล้วกัน อึ้ย ๆ”
“พูดอะไรน่ะ นั่นภาษาโชซอนรึเปล่า?” อ๊บบ๊ก กล่าว
“ข้าจะไปรู้เหรอ?”
พัคซอ เข้าเฝ้าทูล พระเจ้าอินโจ เรื่องที่ได้ไปสืบมา
“พวกเราได้ทำการจัดส่งเจ้าหน้าที่ออกไป ตามหาความจริงในเรื่องนี้ ผลของการออกไปสืบ พบว่า พวกนั้นได้นำพระนัดดา”
“หยุดพูดได้แล้ว”
“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท”
“กรรมใดใครก่อไว้ ผู้นั้นย่อมต้องได้รับผล” เสนาบดี กล่าวทูล
“ท่านเสนาบดีก็หยุดเถอะ เรื่องนี้ให้จบ..แค่นี้ ต่อไปห้ามไม่ให้ใครเอ่ยถึงเรื่องของพระนัดดาอีก”
ขุนนางชิง เข้ารายงาน อิงเอ๋อ เรื่องที่จะไม่มีการสืบสาว เรื่องพระนัดดา
“อา ถึงท่านเสนาฯจะหาพระนัดดาไม่พบ และยังไม่ได้ทำร้ายพระองค์ แต่ในระยะยาว พระนัดดาคงจะอยู่ในโชซอนต่อไปไม่ได้” อิงเอ๋อ กล่าว
“ก็เป็นเรื่องใหญ่สิครับ”
“หึ ๆ ก็ไม่เชิง แบบนี้จะเป็นประโยชน์กับเรามากกว่า” อิงเอ๋อ กล่าว
รัชทายาทพงนิม เห็นพระเจ้าอินโจยังไม่เข้าบรรทม ทั้งที่เป็นเวลาดึกแล้ว จึงเข้าไปทูลถาม
“ในวังเงียบเหงาเกินไป เหมาะจะออกไป เดินเล่นข้างนอกมากกว่า” พระเจ้าอินโจ ตรัส
“หม่อมฉันได้รับทราบข่าวมาว่า ตามหาพระนัดดาพบแล้ว เป็นเคราะห์ดีพ่ะย่ะค่ะ”
“แต่สำหรับข้ามันไม่ใช่เรื่องดี มันคงดีสำหรับเจ้ามากกว่า รัชทายาท”
“พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท”
“ในตอนนี้เจ้าจะมามัวนั่งเฉยอยู่แบบนี้ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว”
“พ่ะย่ะค่ะ เสด็จพ่อ ทรงหมายความว่าอย่างไรพ่ะย่ะค่ะ?”
“ข้าเคยบอกเจ้าแล้วว่า การสั่งถอดบรรดา ศักดิ์ของเค้าจะเป็นเรื่องที่เป็นประโยชน์มากกว่า เด็กคนนั้น น่าสงสารใช่มั้ย?”
“น่าสงสารพ่ะย่ะค่ะ”
“เจ้าช่างมีเมตตาจริง ๆ สำหรับสามัญชนเลือดย่อมข้นกว่าน้ำ แต่สำหรับเชื้อพระวงศ์น้ำย่อมจะเข้มข้นกว่าเลือด เจ้าเข้าใจความหมายนี้ใช่รึเปล่า?”
“หม่อมฉันเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ”
แทกิล บอกกับแทฮา ว่าตนไม่ชอบในเรื่องที่ต้องไปพบรัชทายาท
“มีงานสำคัญ ยังมีแก่ใจมาดื่มเหล้าอีก?” แทฮา กล่าว
“ยังไงตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ได้ อีกอย่างนึง พอนึกขึ้นมาว่าอีกหน่อยจะต้องร่วมมือกับเจ้า รู้สึกอึดอัดพิลึกอะ”
“ฟังคำนั้นแล้ว มันปวดใจจริง ๆ”
“คำไหน?” แทกิล ถาม
“เหตุผลที่ตายไม่ได้มีอยู่แค่อย่างเดียว”
“จนป่านนี้ยังจำได้อีกเหรอ”
“ชีวิตของข้ามีแต่การต่อสู้ ดังนั้นในหัวคิดถึงว่า การต่อสู้ต้องทุ่มอย่างเต็มที่ จึงสามารถชนะศัตรูได้ ถ้าต่อสู้จนหมดแรง ทุกอย่างก็จะจบสิ้น แต่ตอนนี้ข้ากลับใช้พลังที่เรียกขานกันว่าความรักถึงต้องตาย มันก็ยังมีความสุข และไม่เสียดายอีกแล้ว”
“แต่ในสายตาของข้า ไม่มีเรื่องไร้สาระพวกนี้หรอก ชีวิตคนเรามันก็เหมือนกันหมดเกิดมาแล้วก็แก่ตาย ไม่จำเป็นต้องไขว่คว้าอะไร มีชีวิตแบบนั้นแหละดีแล้ว ทิ้งความฝันและความต้องการไปซะ ใช้ชีวิตเรียบง่าย เหมือนคนทั่วไปก็ดีออก มีเมียแล้วก็มีลูก ทำนาเลี้ยงสัตว์ มีชีวิตอย่างนั้นก็เพียงพอแล้ว น่าอิจฉา..จะตายไป” แทกิล กล่าว
อ่านละครเรื่องแทกิล ยอดพยัคฆ์นักล่า วันที่ 29 ม.ค.55
ติดตามชม แทกิล ยอดพยัคฆ์นักล่า ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ออกอากาศทุกวันเสาร์-อาทิตย์ เวลา 18.00 – 19.30 น.
ที่มา เดลินิวส์
0 comments:
Post a Comment