“พี่เพชรอะ ... ไปนอนข้างนอกเลย” มุกดึงหมอนข้างมาได้ ก็เอาตีเพชร เพชรหัวเราะ ปัดป้องนิดหน่อย “โห .. นี่ขนาดยังไม่แต่งงาน หนูมุกยังบังคับผมสารพัด มุกชะงักคำว่าแต่งงาน เพชรถึงตัวมุกพอดี สองคนมองหน้ากัน“ใครบอกว่าหนูมุกจะแต่งงานกับพี่เพชร”
“ผมบอกอยู่นี่ไง เรารักกัน...จะแต่งงานกัน”
“แน่ใจเหรอคะ พี่เพชร” มุกมองจ้องลึกในดวงตาเพชร “แน่ใจว่าเราจะแต่งงานกัน เพราะความรัก... ไม่ใช่ด้วยเหตุผลอื่น”
“แล้วคุณแน่ใจตัวเองหรือเปล่า” เพชรมองจ้อง ถามกลับด้วยคำพูดและสายตามองลึกซึ้ง เหมือนจะให้เห็นถึงหัวใจมุก “ที่คุณเคยบอกว่ารักผม ..ทั้งหมดมันมาจากใจจริง”
มุกเงียบไป เพชรค่อย ๆ เข้ามาใกล้ “แต่งงานกับผมนะ หนูมุก..”
เพชรก้มลงจูบมุกแผ่วเบา นิ่งนาน มุกหลับตาเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสอ่อนโยน เพชรดันมุกเอนลงไปที่เตียง มุกมองหน้า สบสายตาวาบหวามของเพชร เพชรดึงมุกมาซบลงในอก จูบหน้าผากมุก กระชับกอดไว้ “วันนี้ผมขอแค่นี้ก่อนนะครับ แต่งงานกันเมื่อไหร่..ผมจะขอคุณทั้งหมด...ทั้งตัว...ทั้งหัวใจ”
มุกยิ้มหลับตา อยู่ในอกแข็งแรงของเพชรที่กอดไว้อย่างทะนุถนอม
เจนจบตามเพชรและมุกมาที่กระบี่ และเห็นว่าเพชรกำลังนอนเบียดกันอยู่บนเปลกับมุก แววตาเจนจบมองไปที่ใบหน้ามุก ด้วยสายตาเกลียดชัง มุกที่ยังหลับ ขยับตัวเบา ๆ เพชรขยับมากอดไว้ เจนจบมองเลื่อนสายตามาที่เพชร แววตาเต็มไปด้วยความปรารถนา มุกขยับตัวอีกครั้ง เพชรลืมตามองแล้วถามว่าเจ็บแขนหรือ มุกไม่ทันตอบเพชร เพราะมองไปเห็นเจนจบเพชรหันไปมองตาม เห็นเจนจบโบกมือให้ทั้งคู่พร้อมรอยยิ้มอบอุ่นที่สุด
คมกฤชเดินเข้ามาที่ออฟฟิศ เห็นแอนดี้ที่นั่งคุยอยู่กับรุจา ก็ว่าแดกอีก “บริษัทฉันไม่ใช่โรงหนัง ไม่ใช่สวนสาธารณะไว้ให้คนมาพลอดรัก”
“เรารอนายอยู่”
“รอทำไม”
“วันนี้เราต้องขอความช่วยเหลือจากนาย”
“เรื่องอะไร” คมกฤชกระชากเสียงถาม รุจาหันมาสบตาหวานฉ่ำกับแอนดี้
คมกฤชพารุจา และแอนดี้ มาที่สตาร์ไดมอนด์ สาลินีเห็นแอนดี้สุดหล่อก็ปรี่เข้ามาคุย คมกฤชที่ยืนข้าง ๆ กระแอมขึ้น สาลินีจึงหันไปทักคมกฤชที่หน้าบูดบึ้งอยู่
รุจารีบพูดขึ้น “คุณสาลี่ช่วยหน่อยสิคะ” รุจาสบตาแอนดี้ คมกฤชเริ่มใจไม่ดี
“เราอยากได้แหวนหมั้นน่ะครับ” แอนดี้บอก สาลินีอ้าปากค้าง แล้วกรี๊ด เนื้อเต้น คมกฤชหันขวับมองแอนดี้ กับรุจาที่ยิ้มหวานให้กัน
ที่บ้านพักริมทะเล เจนจบประคองมุกนั่งลงที่โต๊ะอาหาร ขยับแจกันดอกไม้เล็ก ๆ น่ารักมาตรงหน้ามุก และพับผ้าเช็ดปากวางลงที่ตักมุกอย่างนุ่มนวล เจนจบหันไปหยิบมีดมาถือ มุกยิ้มมองดอกไม้น่ารัก ไม่ทันเห็นแววตาเกลียดชังแวบนึงของเจนจบที่ถือมีดอยู่ มุกหันมา เจนจบยิ้มวางมีดลงข้างจาน แล้ววางส้อมตาม
“เดี๋ยวผมไปเร่งเชฟหน่อยนะครับ แขกหิวแย่แล้ว” เจนจบพูดขำ ๆ อารมณ์รื่นเริง มุกยิ้มสดใส
ในครัว เพชรหยิบขนมปังปิ้งมาวางในจาน 3 ใบ แล้วหันไปหยิบเนยมาวางแบบไม่ประดิดประดอยอะไรมาก แล้วหันไปตอกไข่ลงกระทะ เพชรทอดไข่แบบคนไม่เคยทำ น้ำมันกระเด็น เพชรสะดุ้ง ถอยหลังห่างเตา เจนจบเข้ามาคว้าตะหลิวไปจากมือเพชร แล้วเดินเข้าไปหน้าเตา ค่อย ๆ เบาไฟและทอดไข่ดาวอย่างคล่องแคล่ว ใจเย็น
“นายคงไม่หาว่าฉันมาขวางความหวานของนายกับคุณหนูมุก”
“ไอ้บ้า..ฉันจะคิดได้ไง นายอุตส่าห์มาเพราะผลประโยชน์ของบริษัท”
“ออร์เดอร์นี้ ลูกค้าเค้ารีบจริง ๆ..อยากได้คำตอบ ฉันถึงต้องมากวนเวลาพักผ่อนของนาย”
“ไม่เป็นไรหรอก ถือว่ามาเที่ยวด้วยกัน” เพชรพูดไม่คิดอะไร แต่เจนจบอมยิ้ม เพชรหันมา เห็นเจนจบส่งจานไข่ดาวที่เป็นรูปหัวใจ สวยงาม น่ากิน ให้เพชรด้วยรอยยิ้มสดชื่น
ทั้งสามกินอาหารเช้าแบบง่าย ๆ เพชรนั่งข้าง ๆ มุกช่วยหั่นขนมปังและเหยาะซอสให้ เอาใจหนูมุกทุกอย่าง เจนจบนั่งตรงข้ามยิ้มมองตักกินไปเรื่อย ๆ แต่มือที่หั่นไส้กรอกเกร็งแน่น เพชรกับมุกพูดคุยน่ารัก เจนจบยิ้มมองเหมือนว่ามีความสุขไปด้วย เพราะเจนจบคิดว่าเขาคือคนที่เพชรเอาอกเอาใจ ไม่ใช่มุก เพชรกำลังเอาผ้าเช็ดมุมปากให้มุก มุกยิ้มเขิน ๆ หันมามองเห็นเจนจบที่ยิ้มให้ ดวงตาสดใส ทั้ง ๆ ที่อยากจะฉีกเนื้อมุก แล้วเป็นคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เอาใจเพชรเสียเอง
แอนดี้นั่งอยู่ข้าง ๆ รุจา สาลินีเอาแหวนเพชรหลายแบบมาให้เลือก พร้อมเจ้ากี้เจ้าการเหมือนแอนดี้มาซื้อแหวนให้ตัวเอง จนแอนดี้ต้องบอกว่าไม่ได้มาซื้อแหวนให้สาลินี ทำให้สาลินีหน้าเหี่ยวไป สาลินีหันไป เห็นคมกฤชยืนกอดอกมองค่อนขอดว่าเป็นหุ่นยนต์ รุจาหันไปมองคมกฤช แล้วลองใส่แหวนเพชรชูขึ้น
“สวยมั้ย”
“กระจอก .. ถ้าจะซื้อวงเล็กแค่นี้ ไม่ต้องให้ฉันพามาถึงสตาร์ไดมอนด์หรอกนะ” คมกฤชบอกแล้วเดินออกไปเลย สาลินีตาค้าง
“นั่นปากเหรอคะ ... นึกว่าส้วมแตก”
รุจาลุกขึ้นเดินเร็วตามคมกฤชออกไปทันที แอนดี้มองตาม
คมกฤชเดินเร็วมา รุจาตามมาถาม “นายนี่มันขี้อิจฉา ทำไม..พอแอนดี้เค้าจะซื้อแหวนให้ชั้น นายก็รับไม่ได้ ว่าตัวเองกำลังจะกลายเป็นคนแพ้”
คมกฤชหันมาพรวดเดียว จับรุจาดันติดผนัง “อย่าคิดว่าความรักของเธอกับแอนดี้จะปั่นหัวฉันได้”
“ได้ ไม่ได้ ... ฉันก็เห็นแล้วว่านายมันไม่มีน้ำใจนักกีฬา คิดว่าตัวเองเหนือกว่าทุกคนคิดว่าผู้หญิงต้องรักนาย ... นายเข้าใจผิดไปมากนะ คมกฤช”
“ฉันน่ะเหรอ เข้าใจผิด ก็เห็น ๆ อยู่ มีความหวังเลยล่ะสิ .. แค่ผู้ชายเอาแหวนเพชรเม็ดเล็ก ๆ มาล่อ”
รุจาโมโห ตบผัวะเข้าที่แก้มคมกฤชอย่างแรง “ยังน้อยไป...สำหรับสิ่งที่นายดูถูกฉัน”
“ก็เธอทำตัวแบบนี้ทำไม...รู้หรือเปล่าว่าแอนดี้มันเป็นใคร มาจากไหน”
“ไม่สำคัญหรอก ว่าแอนดี้เป็นใคร เค้ารักฉัน ฉันรักเค้า เรารักกันก็พอ รู้ไว้ด้วยนะ ว่าคนอย่างฉัน ความรักสำคัญที่สุด ต่อให้แอนดี้จะเป็นแค่ฝรั่งตกยาก ไม่มีบริษัทใหญ่โตเหมือนคุณ... ฉันก็จะรักเค้า เพราะเค้าไม่เคยดูถูกฉันสักคำ”
รุจามองจ้อง คมกฤชแววตาปวดร้าวกับสิ่งที่ทำผิดมาแล้วกับรุจา หันหลังเดินออกไปทันที รุจาก็เสียใจก่อนจะหันกลับไปมองคมกฤชที่ห่างออกไป
ที่ริมทะเล เพชรกับมุกเดินเล่น สนิทสนม ใกล้ชิดกันมาก มีเจนจบคอยถ่ายภาพให้ แต่ในภาพของเจนจบมีแต่เพชร เมื่อมุกเดินเข้ามาติดในเฟรม เจนจบก็ขยับกันมุกออกไป
ตกกลางคืน เพชรยืนมองดาวสุกสว่างอยู่ริมระเบียงอย่างมีความสุข เจนจบเข้ามายืนข้าง ๆ และบอกว่าหน้าของเพชรฟ้องว่ามีความสุขมากเหมือนคนกำลังมีความรัก
เพชรยิ้ม “ฉันก็แปลกใจตัวเองเหมือนกัน อยู่ ๆ ฉันก็เป็นห่วงหนูมุก คิดถึงเค้าตลอดเวลาทั้ง ๆ ที่แต่ก่อน..เกลียด...เกลียดจนไม่รู้จะเปรียบกับอะไร”
“ความรักที่เริ่มต้นจากความเกลียด...น่าประทับใจดีไม่ใช่เหรอ ไม่เหมือนความรักที่ทุกคนตัดสินว่าไม่เหมาะสม ไม่คู่ควร...ความรักที่อีกฝ่ายไม่เคยเห็นค่า”
เจนจบมองหน้าเพชร แต่เพชรไม่ได้เฉลียวใจ “ไม่มีใครตีค่าความรักได้หรอก...หัวใจทุกดวงมีสิทธิรัก”
“แต่ไม่มีสิทธิเป็นเจ้าของ”
“ฉันรู้ว่าแกหมายความว่าอะไร” เพชรบอกเพราะคิดว่าเจนจบชอบมุก แต่มุกเป็นคู่หมั้นของเขา
“เพชร...นายรู้” เจนจบหน้าเสีย นิ่งอึ้งไป
“ฉันขอโทษ ขอโทษจริง ๆ เพื่อน” เพชรแตะบ่าเจนจบ “ฉันรู้ว่านายชอบหนูมุก”
เจนจบหน้านิ่งที่เพชรกำลังเข้าใจผิด เพชรพูดจริงจัง “นายชอบหนูมุกมาก่อนฉัน..นายทำดีกับหนูมุก ช่วยเหลือ ให้กำลังใจเค้าทุกอย่าง ไม่แคร์เลย ว่าหนูมุกจะทำตัวบ้า ๆ บอ ๆ แค่ไหน ฉันว่ามันเป็นความรักที่บริสุทธิ์มาก”
เจนจบยิ้มอย่างขมขื่น เพชรเข้าใจว่าเขารักหนูมุก “ฉันเสียอีกที่มองไม่เห็นตัวตนของหนูมุก ฉันเสียอีกที่ตาบอด..เพราะไม่เคยรู้จักความรัก”
“นายคิดยังไง..กับคุณหนูมุก” เจนจบถามออกมาด้วยเสียงสั่น
“เจนจบ ฉันขอโทษนายจริง ๆ อย่าให้ความเป็นเพื่อนของเรา ต้องจบลงเพราะเรื่องนี้ได้มั้ย ฉันรักนาย..นายคือเพื่อนที่จริงใจกับฉันที่สุด แต่สำหรับหนูมุก...ฉันรักหนูมุกอย่างคนที่อยากอยู่ร่วมทุกข์ ร่วมสุข อยากสร้างครอบครัว อยากแก่เฒ่าไปด้วยกัน” เพชรมองไปบนฟ้า แววตามีแต่ความสุข ความหวัง
เจนจบนิ่ง ตัวชา มองเพชรด้วยแววตาทั้งรักทั้งช้ำอย่างที่เพชรไม่เคยเห็น
ด้านมุกตื่นมากลางดึกและเดินออกมาจากห้อง และบังเอิญได้ยินที่เพชรพูดทุกอย่างกับเจนจบ มุกอมยิ้ม ค่อย ๆ เดินออกไปจากตรงนั้นด้วยสีหน้ามีความสุข
คมกฤชตกใจและโมโหที่แอนดี้เก็บกระเป๋าเสื้อผ้าโดยบอกว่ารุจาชวนเขาไปอยู่ที่บ้าน
“ใช่..พอรู้ว่าผมอาศัยอยู่กับคุณ...รุจาก็ให้ผมย้ายออกจากที่นี่ทันที”
“พ่อรุจาล่ะ...นายบรรพตน่ะหวงลูกสาวยิ่งกว่าไข่ในหิน ไม่มีวันยอมให้ผู้ชายเฉียดไปใกล้ลูกสาวหรอก”
“ผมเจอคุณบรรพตแล้ว...ท่านอนุญาต” แอนดี้สะพายกระเป๋าออกไป
คมกฤชอึ้ง..ยืนต่อไม่ไหว ทรุดลงนั่งกับพื้นแบบคนไร้เรี่ยวแรง หัวใจหลุดลอยไปอย่างไม่รู้ตัว
เพชรขอร้องเจนจบให้ช่วยเขาเพราะเขาอยากจะทำเครื่องประดับให้มุก
เจนจบอึ้ง แต่ก็รีบเก็บอาการ และพูดขึ้น “เป็นสร้อยมุกล้อมเพชรดีมั้ย”
“ไม่เอา...ฉันอยากได้เพชรกับมุก แค่อย่างละเม็ดที่อยู่เคียงกัน”
“โรแมนติกจริง ๆ เกิดมาเพื่ออยู่เคียงกัน ตราบวันสุดท้ายของชีวิต..ได้..ฉันจะออกแบบให้....ด้วยความยินดีที่สุด”
“เจนจบ..นายนี่เป็นเหมือนลมหายใจของฉัน”
“แล้วคุณหนูมุกก็เป็นหัวใจ” เจนจบต่อให้
“ใช่...คนเราต้องมีทั้งหัวใจ และลมหายใจ” เพชรยิ้มกว้างมีความสุขที่สุด ต่างกับเจนจบที่ยิ้มมองไปบนฟ้า
“แต่บางครั้ง ถ้าชีวิตเรากำลังอยู่ในภวังค์ความสุขที่ท่วมท้น เราก็แทบจะลืมไปเลยว่า...เราต้องการมีลมหายใจ...”
มุกนอนหลับอยู่บนเตียงกว้าง ร่างเจนจบก้าวเข้ามายืนมองมุกที่นอนหลับสนิท เงาดำของร่างเจนจบ พาดทับไปบนหน้ามุก เสมือนเงาแห่งยมทูตที่กำลังจะมาเอาลมหายใจของผู้หญิงที่แย่งความรักไป
ตอนที่ 17
ในห้องนอนมุกดา ขณะที่เพชรออกไปเอานมสด เจนจบก็เดินเข้ามาจ้องมุกดาที่นอนหลับสนิท เจนจบ ค่อย ๆ ก้มหน้าลงใกล้มุกดาแววตาริษยา แต่รู้สึกว่ามีคนมอง หันไปเจอเพชรก็ถอยห่าง ทำทีเป็นจะเอายาก่อนนอนให้มุกดา มุกดาลืมตาตื่น เจนจบยื่นแก้วน้ำกับยาให้ทันที เพชรชิงรับไว้แทนแล้วบอกให้เจนจบออกไป เจนจบทำเป็นทอดเสียง ทิ้งสายตาเศร้ามองมุกดาหันหลังเดินออกไป เพชรดูแลมุกดาอย่างดี สองคนสบตากันด้วยความรักและผูกพัน เจนจบยืนมองเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ด้านนอก
เช้าวันใหม่ เพชรกับมุกดาเดินคุยกันมาถึงที่เจนจบยืนอยู่ เพชรบอกจะนั่งเรือไปเกาะคุยกับเพื่อนแม่ไม่เกินครึ่งวัน มุกดาชวนเจนจบไปด้วย เพชรไม่พูดอะไร แต่เอื้อมมือไปกุมมือมุกดาแน่น เจนจบรู้อาการเพื่อนก็ยิ้มปฏิเสธ เพชรยิ้มพอใจ พลางดึงมือมุกดาออกไป เจนจบมองตามใบหน้ายิ้มเปลี่ยนเป็นนิ่งขรึม
ด้านชนินทรกลับไปทำงานตามปกติ แต่ถูกสาลินีแขวะจนหมดอารมณ์ทำงาน นิจนันท์เดินยิ้มเข้ามาหาชนินทร
“ฝนฟ้าจะวิปริตมั้ยคะ วันนี้คุณนิจนันท์มาเฝ้าสามีถึงที่ทำงาน”
“ออกไปได้แล้ว สาลินี”
สาลินีเดินปัดเชิด ๆ ออกไป ชนินทรมอง นิจนันท์หันมาบอกสามี น้ำเสียงจริงใจ
“เห็นมั้ย ที่นิจพูด ไม่ผิดเลย .. พอเพชรให้ท้ายเจนจบ คนที่นี่ก็กระด้างกระเดื่อง มองข้ามหัวคุณไปหมด คุณอยู่เฉย ๆ ชนินทร ... ที่นิจมา เพราะอยากจัดการเรื่องนี้ให้คุณด้วยตัวเอง ยังไงเราก็ยังเป็นสามีภรรยากัน .. แล้วนิจก็ไม่ชอบที่เจนจบคอยแทงข้างหลัง ยุยงเพชร เพราะจะแย่งทุกอย่างที่ต้องเป็นของคุณ อยู่ที่นี่แหละ เดี๋ยวนิจจะไปกำราบสาลินีให้เป็นตัวอย่างกับพนักงานคนอื่น ๆ”
นิจนันท์สีหน้าจริงใจ ชนินทรยิ้มออก นิจนันท์หันหลังเดินออกไปเปลี่ยนสีหน้าเป็นสมเพชชนินทรที่หลงเชื่อ นิจนันท์เอากระเป๋าแบรนด์เนมติดสินบนสาลินีแลกกับการบอกว่าเพชรกับมุกดาอยู่ไหน สาลินีตาลุกวาวอยากได้ เลยยอมบอก
บนเกาะที่ทำฟาร์มมุก เพชรเข้าไปคุยกับเพื่อนมรกตที่เป็นเจ้าของเกาะ ปล่อยให้มุกดาดูวิธีการเลี้ยงมุก “คุณน้าครับ ... ผมมีเรื่องจะขอรบกวนนิดนึงน่ะครับ ผมอยากได้มุกเม็ดที่สวยที่สุดน่ะครับ” เพชรทอดสายตามองมุกดาอย่างอ่อนโยน เพชรเดินออกมาหามุกดา
“มุกที่นี่สวยมากเลยนะคะ มีแบบที่หายาก ๆ ด้วย”
“หนูมุกชอบเม็ดไหนบ้างล่ะ”
“ทำไมคะ จะเหมาหมดทั้งฟาร์มให้หนูมุกเลยใช่มั้ย”
“ถ้าหนูมุกอยากได้..หมดทั้งเกาะ ผมก็ต้องหามาให้”
“อื้อหือ ... รวยซะ”
“ผมรู้ว่าหนูมุกไม่ได้ตื่นเต้นกับความรวยของผมเลย..นั่นแหละ เหตุผลที่ผมเต็มใจหาทุกอย่าง... มาให้หนูมุก” เพชรกับมุกดามองตากันซึ้ง เสียงมือถือมุกดาดังขัดจังหวะ ปลายสายเป็นเจนจบ เพชรชะงักไป
“คุณเจนจบบอกให้เราแวะไปที่ที่หนึ่งบนเกาะค่ะ” เพชรมองสงสัย
เพชรกับมุกดามาถึงเกาะที่เจนจบเนรมิตบรรยากาศไว้ให้ พร้อมการ์ดหนึ่งใบ
“ของขวัญสำหรับคู่รักที่เกิดมาเพื่อกันและกัน จากเพื่อน .. เจนจบ”
“คุณเจนจบเตรียมไว้ให้เรา”
“เจนจบ... ยังไงมันก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด”
“พี่เพชรมีอะไรกับคุณเจนจบหรือเปล่าคะ หนูมุกเห็นตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”
“เจนจบยอมรับว่า ชอบคุณ..ผมรู้ว่าเจนจบมันนิสัยดี สุภาพ เอาใจใส่ เทคแคร์ เป็นห่วงเป็นใยทุกคน ใครอยู่ใกล้ ๆ ก็ต้องชอบ..ต้องหลงรัก” เพชรสีหน้าว้าวุ่นมาก “ผมยอมรับนะหนูมุก ถ้าเกิดเจนจบจะจีบคุณแข่งกับผม” มุกดาเขย่งตัวขึ้นจูบปลายคางเพชร เพชรอึ้งมอง
“นี่ไงคะ คำตอบของหนูมุก”
“ขอบคุณ หนูมุก...ขอบคุณที่เลือกผม”
“ระหว่างหนูมุกกับคุณเจนจบ...เรามีแต่มิตรภาพ เราเป็นเพื่อนกันเหมือนที่พี่เพชรมีคุณเจนจบเป็นเพื่อนที่ดี...ที่จริงใจที่สุดในชีวิต”
เพชรโอบมุกดามากอด “ผมอยากให้ถึงวันแต่งงานของเราเร็ว ๆ จัง” มุกดาสีหน้ากังวล เมื่อนึกถึงความจริง “ผมอยากให้มุกเม็ดนี้อยู่เคียงข้างเพชรอย่างผม” มุกดาฟังแล้วลำบากใจ ดึงตัวออก เพชรมอง
อ่านละครมุกเหลี่ยมเพชร วันที่ 30 ม.ค.55
ละครมุกเหลี่ยมเพชรบทประพันธ์โดย : อรพิม
ละครมุกเหลี่ยมเพชรกำกับการแสดงโดย : นพพล โกมารชุน
ละครมุกเหลี่ยมเพชรผลิตโดย : บริษัท เป่าจินจง จำกัด
ที่มาเดลินิวส์ La Thakpea, is one of professional hair braid with many styles for your favorite ones. I am available to go to your residence or anywhere in Bangkok you date. For more Infor, Plz Call: (+66) 086-551-3967 you may email us at: phalla19@gmail.com
0 comments:
Post a Comment