“ว้าว มองข้างหลังรัศมียังดูเรืองรองเลย” กี๊ดบงมองอย่างทึ่ง ๆ
“นั่นสิ ดูมีสง่าราศีจริง ๆ นะ” ทุกคนต่างก็เห็นด้วย
“เฮ้ มานี่ ๆ หน็อยไอ้เจ้านี่หูหนวกรึยังไง ดูท่าทางเป็นสามัญชน เจอข้าแล้วทำไมไม่ทำความเคารพ หะ?” มือปราบโอตะโกนใส่
“เป็นแค่มือปราบ มาวางมาดอะไรนักหนา” ชายหน้าหล่อมองนิ่ง ๆ ไม่กลัวเกรง
“ไอ้เจ้านี่..” มือปราบโอบ่น ชายหน้าหล่อตวาดใส่ “บังอาจ พวกเจ้ารู้มั้ยว่าข้าเป็นใคร?”
“ไม่รู้จัก..ข้าเหรอ?” ชายหน้าหล่อถามเสียงเข้ม
“เอ่อ ๆ ขอโทษด้วยครับ ต้องขอโทษด้วยครับ ยืนเฉยทำไมเล่า รีบทำความเคารพสิ” มือปราบโอบอกบรรดามือปราบลูกน้องให้เคารพ
“คารวะใต้เท้า”
“พวกเจ้าปล่อยให้กองเสบียงทหารถูกโจมตีได้ยังไงกัน” ชายหน้าหล่อตวาดใส่
“เอ๊ะ อ้อ เอ่อ คือตรงนั้นไม่ได้อยู่ในเขตดูแลของพวกข้า”
“ใครอนุญาตให้พวกเจ้าแก้ตัว?”
“เอ่อครับ” มือปราบโอพูดไม่ออก
“พรุ่งนี้ ข้าจะมาสะสางเรื่องนี้เอง ไปกันได้แล้ว” ชายหน้าหล่อเดินผ่านไป
“เค้าเป็นใครเหรอ?” มือปราบกระซิบถาม มือปราบโอบ่น “ข้าจะไปรู้ได้ไง”
“แค่มองข้างหลังก็เท่แล้ว เป็นขุนนางใหญ่กรมไหนรึเปล่า?”
“เอาว่าไม่ใช่คนธรรมดาแน่ สง่าผ่าเผยซะขนาดนั้น คนหนุ่มมีอนาคตไกล เหอะ ๆ ๆ ๆ” มือปราบโอบอกหลังจากหัวหน้าทาส ชายหน้าหล่อผู้บงการจัดการปลุกปั่นให้พวกทาสไปเผากองเสบียง จากนั้นก็ทำตัวเป็นวีรบุรุษของพวกทาส ก่อนที่เขาจะย้อนกลับมาพบกับท่านเสนาฯ ซึ่งแท้ที่จริงแล้ว หัวหน้าทาสก็คือคนของเสนาบดีที่ส่งไปจัดตั้งกองกำลังพวกทาส
“ใต้เท้าสบายดีหรือครับ?” ชายหน้าหล่อเอ่ยทัก”
“ฮะ ๆ ๆ ช่วงที่ผ่านมาเจ้าคงจะเหนื่อยมากสินะ”
“เรื่องนั้นข้าไม่ขอปฏิเสธ”
“นั่นสิ ออกไปก่อน เจ้าก็ออกไปได้แล้ว” เสนาบดีกล่าว
“ท่านจะให้มีแต่ผู้ชายหรือคะ” เจนีถาม
“นี่ไม่ใช่เวลาล้อเล่น”
“ค่ะ ข้าจะไปจัดสุราไว้ค่ะ”
“หึ ๆ ในเมืองดูวุ่นวายกันไปหมด ทำสำเร็จแล้วสินะ”
“พวกข้าทำลายกองเสบียง ฆ่าชนชั้นสูงไปหลายคน”
“ฮะ ๆ ๆ นั่นสิ มีกองกำลังเท่าไหร่แล้ว”
“ข้าไปรวบรวมทาสได้จำนวนหลายสิบคน แล้วบอกพวกเค้าว่า มีพรรคพวกในฮันยางหลายร้อยคน ถ้าทั้งประเทศก็น่าจะหลายพันคน แค่โจมตีกองเสบียงได้สำเร็จ พวกเค้าก็ดีใจยิ่งกว่าสู้ชนะซะอีก”
“คนเรามักจะฝากทุกอย่างเอาไว้กับความหวัง โดยที่ยังไม่รู้ว่าตัวเองจะเป็นหรือตาย”
“บางคนถึงกับหวังว่าโลกนี้จะไม่มีชนชั้นระหว่างคนรวยกับทาส”
เสนาบดีหัวเราะอย่างพอใจ “หึ ๆ มันคงจะเป็นไปได้ยาก ความฝันก็ต้องจบที่ความฝัน ถ้ากลายเป็นความเชื่อเมื่อไหร่ มันจะอันตราย”
“เพื่อผลประโยชน์ของพวกเรา เรื่องกองทะเบียนทาส รีบจัดการหน่อยน่าจะดีกว่า”
“คอยดูทางราชสำนักก่อน แล้วตัดสินใจอีกที”
“ข้าอยากให้จบโดยเร็วที่สุด ที่จริงข้าไม่อยากพูดคำนี้มากนัก แต่ตอนนี้ข้าถึงกับต้องเรียกทาสพวกนั้นว่าพี่ชาย”
“เจ้าเรียกทาสว่า พี่ชายเชียวเรอะ ฮ่า ๆ ”
“เรื่องนี้ยังจัดเป็นเรื่องที่พอทนได้ แต่ที่ทนไม่ได้คือกลิ่นตัวของพวกเค้า พอเดินผ่านเข้าใกล้ทาสพวกนั้นทีไร มีแต่กลิ่นเหม็นจนข้าอยากจะวางทุกอย่างไม่ทำต่อแล้ว”
เสนาบดีหัวเราะร่วน เสียงหัวเราะอย่างพึงพอใจของเสนาบดีดังออกไปนอกห้อง นางโลมคู่ใจกับเจนีซึ่งนั่งอยู่ นึกสนใจหัวหน้าทาสชายหน้าหล่อขึ้นมา “เด็กหนุ่มคนนั้นเป็นใครหรือคะ?”
“ข้าก็แค่เคยเห็นหน้าแค่ไม่กี่ครั้ง แต่ก่อนข้าเองก็ไม่รู้จัก”
“เป็นครั้งแรกที่เห็นคนทำให้ใต้เท้าหัวเราะรื่นเริงแบบนี้”
“อยากรู้มากนักเหรอ?”
“หึ ๆ ๆ ถ้าอยากรู้อยากเห็นมาก เจ้าอาจจะอยู่ได้ไม่นานนะ” นางโลมบอกจริงจัง เจนีถึงกับอึ้งไป
เสนาบดีและหัวหน้าทาสดื่มกันและนึกถึงความสำเร็จ
“ข้าพอใจในการต้อนรับของใต้เท้า หลังจากเสร็จงานแล้ว ท่านจะให้ตำแหน่งกับข้าได้เลยใช่มั้ย?” ชายหน้าหล่อถาม
“เจ้าอยากได้ตำแหน่งอะไร?” เสนาบดียิ้ม ๆ
“แค่ตำแหน่งหัวหน้าองครักษ์ในวังก็พอ คนที่เกิดมาต้องจับดาบจับอาวุธ ตำแหน่งทางการทหารแบบนี้ดูแล้วน่าจะเหมาะสมกว่า”
“ฮึ ๆ นั่นสิ คนอย่างเจ้าควรจะเป็นองครักษ์เฝ้าวังหลวงไว้ หึ ๆ ๆ”
“ฟู่ พอเสร็จงานครั้งนี้ ทุกอย่างก็จะจบใช่มั้ย?” กี๊ดบงถามขึ้น
“ข้าเองก็ไม่รู้ เรื่องของบ้านเมืองคงไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ ” อ๊บบ๊กเองก็ยังไม่แน่ใจ
“เมื่อกี้ข้าเห็นทหารพวกนั้นตายเป็นใบไม้ร่วงแล้วมันรู้สึก..” กี๊ดบงสีหน้าเป็นทุกข์
“นั่นน่ะสิที่น่าสงสัย ทำไมพวกทหารถึงร่วงเป็นใบไม้อย่างนั้น”
“แล้วเจ้าไม่อยากให้พวกเค้าล้มรึไงล่ะ?”
“ไม่ใช่ แต่ข้าก็แค่รู้สึกว่ามันแปลก งานใหญ่สำเร็จได้ง่ายจนเกินไป แล้วข้าจะสบายใจได้ยังไง” อ๊บบ๊กก็อมทุกข์เช่นกัน
“แล้วถ้าสมมุติว่า เกิดอะไรขึ้นกับพวกเรา ถ้าพวกเราทำไม่สำเร็จ รุ่นลูกเรา ก็คงจะทำต่อไป เจ้าจะไปกังวลทำไม”
“ข้าไม่เหลือลูกอยู่แล้วนี่”
“แล้วข้ามีรึ ลูกข้าถูกขายไป อยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ เฮ้อ..”
อิงเอ๋อถามขุนนาง “พวกนั้นระดมทหารออกไปจากทหารที่เฝ้ากรมกองต่าง ๆ ด้วยงั้นหรือ?”
“ตอนนี้มีการปิดเมือง ไม่ให้ใครเข้าออกแล้วด้วยครับ”
“มีการระดมทหารเป็นการใหญ่ขนาดนี้ หรือว่าแม่ทัพซงมาแล้ว”
“แต่ต่อให้มา ก็คงฝ่าการป้องกันเข้มงวดมาไม่ได้”
“ทางอาหู่ไม่มีการติดต่อแม่ทัพซงเองก็...คงเข้ามาไม่ได้ เราคงต้องเริ่มลงมือแล้ว กำหนดเวลาและวันเดินทาง แล้วหาทางแจ้งออกไปให้แม่ทัพซงรับรู้”
“จะต้องทำยังไงหรือครับ?”
“ก่อนหน้านี้เราได้ส่งสายลับเข้าไปในฝ่ายของศัตรู หาทางให้พวกนั้นทำเป็นเหมือนปล่อยข่าวหลุดออกไปและวิธีการสร้างข่าวลือแบบนี้ ถือเป็นวิธีส่งข่าวที่เร็วที่สุด รีบไปจัดการซะ”
“นอนเถอะ เดี๋ยวข้าจะเป็นคนเฝ้ายามเอง” แทฮาบอก
“เจ้าจะไปต้าชิงเหรอ?” แทกิลถาม
“คงอย่างนั้น ข้าจะขึ้นเรือไปพร้อมคณะทูตต้าชิง”
“หึ อย่ามาทำตลกได้รึเปล่า พวกเค้าจะยอมให้พวกเจ้าไปกับเรือของเค้าได้ยังไง”
“พวกเค้าเคยเอ่ยปากชวนข้าแล้ว”
“ถ้างั้น พวกเจ้านัดสถานที่กันรึยังล่ะ?”
“อีกไม่นานพวกเค้าจะส่งข่าวมา”
“เมื่อไหร่ พวกเค้าจะรู้ได้ยังไงว่าเราอยู่นี่”
“เจ้ารู้จักยุทธวิธีรบมั้ย?”
“ไม่ต้องมาอ้อมค้อม มีอะไรก็บอกมาเถอะ”
“เจ้าคงจะไม่เคยออกรบสินะ ในสงครามสิ่งที่เหนือความคาดหมายเกิดขึ้นได้ตลอด เมื่อการสื่อสารถูกตัดขาด เราก็ยังส่งข่าวถึงกันได้ มันไม่ใช่เรื่องยากเย็นนักหรอก”
“หึ ก็ขอให้มันเป็นอย่างที่เจ้าพูดมาละกัน”
อ่านละครเรื่องแทกิล ยอดพยัคฆ์นักล่า วันที่ 5 ก.พ.55
ติดตามชม แทกิล ยอดพยัคฆ์นักล่า ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่องแทกิล ยอดพยัคฆ์นักล่าออกอากาศทุกวันเสาร์-อาทิตย์ เวลา 18.00 – 19.30 น.
ที่มา เดลินิวส์ La Thakpea, is one of professional hair braid with many styles for your favorite ones. I am available to go to your residence or anywhere in Bangkok you date. For more Infor, Plz Call: (+66) 086-551-3967 you may email us at: phalla19@gmail.com
0 comments:
Post a Comment